احتمالاً شما هم مثل اغلب افراد هنگام انتخاب کردن و تصمیم گیری، سر در گم می شوید!
حتماً مشکلات زیادی دارید. مثلاً باید در زمان کمی یک تصمیم مهم بگیرید ولی نمی توانید!
شاید حتی تصمیمات ساده روزمره هم برای شما به یک چالش شده است!
ما در این مقاله ۵ راهکار فوق العاده برای راحت تر شدن فرآیند انتخاب و تصمیم گیری در اختیار شما قرا می دهیم.
از آنجا که تصمیم گیری امری غیرقابل اجتناب در زندگی است و اهمیت خیلی زیادی هم دارد، حتماً تا پایان این مطلب با ما همراه باشید.
آنچه در این مقاله می خوانیم…

• ۱- زمان انتخاب را انتخاب کنید
• ۲- انتخاب کننده باشید، نه جمع کننده
• ۳- کمتر بیشینه ساز بوده و بیشتر راضی باشید
• ۴- افسوس کمتر
• ۵- بیاموزید که محدودیت ها را دوست داشته باشید

مقدمه

خبرهایی که دارم چندان خوب نیستند. اکنون ما در اینجا هستیم. در اوج احتمالات بشری زندگی می کنیم؛ غرق در وفور مادی.
ما به عنوان یک جامعه توانسته ایم به آنچه نیاکانمان صرفاً تصورش را می توانستند بکنند،  دست یابیم؛ اما قیمت آن گزاف بوده است.

ما هر آنچه بخواهیم به دست می آوریم تا صرفاً به این نتیجه برسیم که آنچه می خواهیم به آن میزان که انتظارش را داریم ما را راضی نمی کند.
ما با تجهیزات مدرن و یاری دهنده در صرفه جویی زمان اجاطه شده ایم.
اما به نظر می رسد که هرگز زمان کافی نداشته باشیم.
ما آزاد هستیم تا نویسندگان زندگی خود باشیم.
اما دقیقاً نمی دانیم که می خواهیم چه نوع زندگی برای خود بنویسیم.

موفقیت مدرنیته گس از آب در آمده است و هر جا که نگاه می کنیم به نظر می رسد که یک عامل برجسته و دخیل در به وجود آمدن این وضعیت،  فراوانی بیش از حد انتخاب است. داشتن انتخاب های بیش از حد موجب تنش روانی می شود. به خصوص اگر همراه با افسوس، نگرانی درباره مقام و وضعیت، تطابق، مقایسه اجتماعی و شاید مهمتر از همه، علاقه به داشتن بهترین از هر چیزی یعنی بیشینه سازی باشد.

باور بر این است که قدم هایی را می توان در جهت کاهش و یا حتی حذف بسیاری است این منابع تنش برداشت.
اما این قدم ها آسان نیستند و نیازمند تمرین، نظم و شاید نوع جدیدی از اندیشیدن هستند. از سوی دیگر هر کدام از این قدم ها دستاورد خود را خواهند داشت.

۱- زمان انتخاب را انتخاب کنید

داشتن فرصت انتخاب برای سلامتی روانی ما ضروری است. اما انتخاب دارای ویژگی های منفی نیز هست و این ویژگی های منفی با افزایش تعداد انتخاب ها، رشد فزاینده ای می یابند.
مزایای داشتن گزینه های متعدد با هر تصمیمی که در برابر ما قرار می گیرد مشهود است. اما هزینه های آن پنهان و تجمعی است.
به عبارت دیگر، این یا آن انتخاب خاص نیست که مشکل ساز است. بلکه مجموع انتخاب ها در کنارهم این مشکل را به وجود می آورند.

برای مدیریت مسئله گزینه انتخاب بیش از حد، ما باید تصمیم بگیریم که کدام انتخاب در زندگی ما واقعا اهمیت دارد تا زمان و انرژی مان را بر روی آن متمرکز سازیم و سپس سایر فرصت ها را کنار بگذاریم.
با محدود کردن گزینه ها انتخاب ما کمتر شده و احساس بهتری خواهیم داشت. 

چگونه بهترین تصمیم گیری را داشته باشیم؟

قدم های زیر را امتحان کنید:

۱- برخی تصمیمات اخیری که گرفته اید را مرور کنید. چه تصمیمات کوچک و چه بزرگ.
۲- قدم ها، زمان، تحقیق و اضطرابی که در نتیجه این تصمیم گیری متوجه شما شده است را به قلم قلم بنویسید.

۳- احساس خود را از انجام آن کار به خود یادآوری کنید.

۴- از خود بپرسید که تصمیم نهایی شما از انجام آن کار چقدر نفع برده است؟

این قدم های تمرینی می توانند به شما کمک کنند تا هزینه‌های ناشی از تصمیمات خود را راحت‌تر قبول کرده و در نتیجه آن از برخی تصمیمات اجتناب ورزیده و یا قواعدی سر انگشتی در منظور کردن گزینه ها برای خود برپا کنید و یا زمان و انرژی که می توانید برای تصمیمات صرف کنید را مشخص سازید.

مثال

شما می توانید برای خود، سر زدن به فقط دو فروشگاه خرید لباس و یا بررسی صرفا دو مقصد برای مسافرت قاعده و قانون کنید.

۲- انتخاب کننده باشید، نه جمع کننده

انتخاب کننده ها افرادی هستند که می‌توانند آنچه یک تصمیم را مهم می کند بازتاب دهند. بر این اساس شاید هیچ گزینه ای انتخاب نشود یا شاید گزینه جدید ایجاد شود.
انتخاب کننده ها هستند که فرصت های جدید را برای خود و دیگران ایجاد می‌کند اما ما وقتی با گزینه‌های نامحدودی مواجه می شویم، الزاماً به جمع کننده تبدیل می شویم.

جمع کننده ها انتخاب کننده های منفعلی هستند که هر آنچه در دسترس است را انتخاب می‌کنند.
انتخاب کننده ها زمان اصلاح اهداف خود را دارند ولی جمع کننده ها از این ویژگی محروم هستند.
انتخاب کننده ها زمان کافی برای اجتناب از قرارگیری در جریان غالب جامعه را دارند ولی جمع کننده ها نه!
تصمیمات خوب زمان بر بوده و نیازمند دقت هستند و تنها روشی که ما می توانیم زمان لازم و توجه کافی را به دست آوریم، انتخاب کردن با ملاحظات خودمان است.

هرچه که تمرین مرور انتخاب‌های اخیر خود را بیشتر انجام می دهید، نه تنها بیشتر از قبل نسبت به هزینه‌های جانبی تصمیمات آگاه خواهید شد، بلکه متوجه خواهید شد که مواردی وجود دارند که واقعاً برای شما مهم هستند و مواردی هم وجود دارند که اهمیتی برای شما ندارند.

۳- کمتر بیشینه ساز بوده و بیشتر راضی باشید.

این بیشینه سازها هستند که در واقع با انتخاب های بسیار زیاد زجر می‌کشند.
این بیشینه سازها هستند که انتظارات غیر قابل برآوردی دارند.
این بیشینه سازها هستند که بیشتر نگران افسوس، فرصت های از دست رفته و مقایسه های اجتماعی هستند.
و بالاخره این بیشینه سازها هستند که وقتی نتایج تصمیم گیری آن چنان خوب از آب در نمی آید، ناامید و ناراحت می شوند.

یادگیری پذیرفتن «به اندازه کافی خوب» موجب ساده سازی تصمیم گیری و افزایش رضایت می شود.
اگر چه ممکن است افراد راضی از لحاظ برخی استانداردهای عینی خاص، کمتر از بیشینه سازها موفق عمل کنند، با این حال رضایت دادن به «به اندازه کافی خوب» حتی وقتی که «بهترین» نیز قابل دستیابی است، باعث می شود تا افراد راضی از تصمیمات خود حس بهتری داشته باشند.

بنابراین:

۱- به مواقعی که در آنها «به اندازه کافی خوب» رضایت می دهید، بیندیشید.

۲- نحوه تصمیم گیری خود در این مواقع را موشکافی کنید.

۳- آن استراتژی را به سایر مواقع بسط دهید.

۴- افسوس کمتر

زخم حاصل از افسوس بر بسیاری از تصمیمات اثر گذاشته و حتی ما را مجاب به اجتناب از تصمیم گیری می کند.
اگر چه اغلب مناسب و راهنما است، وقتی شدت آن بالا رفته و باعث تاثیرپذیری منفی تصمیمات ما و یا حتی جلوگیری از تصمیم‌گیری ما می‌شود، باید برای کاهش آن دست به کار شویم.

 ما می‌توانیم افسوس را به روش‌های زیر کاهش دهیم:

۱- اختیار کردن استانداردهای یک فرد راضی به جای استاندارد های یک فرد بیشینه ساز 

۲- کاهش تعداد گزینه هایی که قبل از تصمیم گیری در نظر می گیریم

۳- تمرین قدرشناسی در قبال جنبه‌های خوب یک تصمیم به جای تمرکز بر ناامیدی ناشی از جنبه های بد

همچنین بهتر است به این نکته توجه داشته باشیم که زندگی بسیار پیچیده بوده و به ندرت پیش می‌آید که یک تصمیم به تنهایی قدرت تغییر دادن زندگی ما به جهت مد نظر ما را داشته باشد.

۵- بیاموزید که محدودیت ها را دوست داشته باشید

هر چه تعداد انتخاب های پیش روی ما افزایش می‌یابد، آزادی انتخاب تبدیل به استبداد می شود.
تصمیمات روزمره آن چنان زمان بر بوده و مستلزم توجه هستند که به پایان بردن روز دشوار به نظر می‌رسد.
در چنین شرایطی ما باید بیاموزیم که محدودیت های احتمالات پیش روی ما رهایی بخش هستند، نه مقیّد کننده!

قوانین جامعه و تجربه فردی باعث می شود که از تصمیم گیری های مکرری که نیازمند اندیشیدن هستند، اجتناب ورزیم.
این نوع قاعده مندی موجب آزاد شدن زمان و توجه ما می شود. لذا در بلند مدت، بسیاری از مشغله های فکری ما از بین خواهد رفت و متوجه خواهیم شد که زمان، انرژی و تمرکز بیشتری برای تصمیمات مهم تر در اختیار داریم.