نقش قربانی را بازی نکنید! اولین عکس العمل ما در برابر بی ارزشی چیست؟

نقش قربانی را بازی نکنید! اولین عکس العمل ما در برابر بی ارزشی چیست؟

ما در مقابل بی ارزشی چکار می کنیم؟ خوب به این سوال بسیار مهم فکر کنید و پاسخ دهید. عکس العمل شما در برابر احساس بی ارزشی چیست؟ فرض کنید که من به عنوان یک کودک ۸-۹ ساله که احساس بی ارزشی می کند، وارد جامعه شدم. این احساس از درون من فریاد می زند. به نظر شما، در این شرایط من چه کاری انجام می دهم؟ یکی از مهم ترین عکس العمل های انسان در مقابل عدم احساس ارزشمندی، تسلیم شدن است. چرا ما نقش قربانی را بازی می کنیم؟ در این مقاله به بررسی ابن موضوع می پردازیم.

آنچه در این مقاله می خوانید:

فرض کنید که من به عنوان یک کودک ۸-۹ ساله که احساس بی ارزشی می کند، وارد جامعه شدم. این احساس از درون من فریاد می زند. به نظر شما، در این شرایط من چه کاری انجام می دهم؟

چه کسانی نقش قربانی را بازی می کنند؟

همان طور که در کارگاه رسیدن به ارزشمندی گفته شد، یکی از عکس العمل هایی که افراد در مقابل بی ارزشی نشانه می دهند، نقش قربانی است. در ادامه درباره آن بیشتر توضیح می دهیم.

  • آن افرادی که تسلیم می شوند و دست هایشان را به نشانه تسلیم بالا می آورند.
  • افرادی که غر می زنند که چرا من در ایران به دنیا آمده ام؟ چرا در این شرایط به دنیا آمده ام؟
  • افرادی که می گویند: اگر پدر و مادر من این طوری نبودند، اوضاعم فرق می کرد!
  • آنهایی که می گویند: اگر کمی پولدارتر بودم، الان وضعیتم بهتر بود!
  • یا می گویند : اگر پدرم آن خانه را نفروخته بود، به فلان جایگاه می رسیدم!
  • آنهایی که می گویند: اگر این ازدواج ناموفق را نمی کردم، این طوری نمی شد!

این ها کسانی هستند که دارند نقش قربانی را بازی می کنند و در مقابل بی ارزشی ، تسلیم می شوند.

 یکی از عکس العمل ها در مقابل بی ارزشی ، بازی کردن نقش قربانی است!

زمانی که من نقش قربانی را بازی می کنم، زمانی است که تسلیم می شوم و دو دستم را بالا می برم. یعنی چه؟
یعنی من پذیرفته ام که آدم بدبختی هستم! و هر کسی هم بخواهد این باور من را تغییر دهد، او را رد می کنم.
یعنی من فقط کسانی را در زندگی خود قبول می کنم و به کسانی اجازه می دهم با من صمیمی شوند که نقش قربانی من را تأیید کنند!

هر کسی هم که وارد زندگی من شود و سعی کند به من بگوید که باارزش هستم، من با خودم می گویم که:
این آدم یا کلاه بردار است، یا دارد دروغ می گوید یا کلا بیخیال این آدم می شوم!

نشانه های نقش قربانی هنگام احساس بی ارزشی چیست؟

هر وقت مشاهده کردید که دارید بهانه های زیادی می آورید،
یا دائم انگشت اشاره شما به سمت دیگران است؛ به خاطر محل تولدت، وضعیت مالیت، خانواده ات یا هرچیز و هر شخص دیگری،
متوجه باش که داری در نقش قربانی ایفای نقش می کنی!

جایگاه قربانی، جایگاهی است که من دست هایم را به نشانه ی تسلیم بالا برده ام و خودم را بدبخت ترین آدم در زندگیم می دانم.
اما بقیه را مقصر می دانم و فکر می کنم که خودم هیچ کاری برای زندگیم نمی توانم انجام دهم.
وقتی احساس بی ارزشی می کنم و در جایگاه قربانی قرار می گیرم، باور دارم که کاری از دست خودم برای زندگیم بر نمی آید.

 بازی ناجی و قربانی

هر از گاهی در طول زندگی، آدم های از کنار من (در نقش قربانی) می شوند. به اسم ناجی!
ناجی دست من را می گیرد، مرا همراهی می کند، مدتی به من کمک می کند، اما تا یک مقصدی!
تا جایی که من سرم پایین است و به او می گویم: جشم! شما خوبی…

هر زمان که من به ناجی بگویم: نه تو دیگر خوب نیستی و من به حرفت گوش نمی دهم، مرا رها می کند و می رود.
عده ای از ما هم داریم نقش ناجی را بازی می کنیم. بازی ناجی و قربانی، ده ها سال است که دارد اجرا می شود و به اشتباه بین ما آدم ها تکرار می شود.

سخن پایانی

کمی با خودت فکر کن!
کجاهای زندگی نقش قربانی را بازی کرده ای؟

قربانی کیست؟
قربانی دقیقا همان کسانی هستند که فقط می نشینند وبدون این که کاری انجام دهند، از دیگران راه حل ئرخواست می کنند.
امیدواریم که با خواندن این مقاله، اگر احساس بی ارزشی می کردید و نقش قربانی را بازی می کردید، متوجه این احساس شده باشید و برای رسیدن به ارزشمندی و رهایی از بی ارزشی اقدام کنید.

پیشنهادات ویژه برای این مقاله

دیدگاهتان را بنویسید