خودپذیری یا پذیرش خود: یعنی پذیرش تمام افکار و احساسات خویش

خودپذیری چیست؟ آیا شما تمام جوانب منفی و مثبت خود را می پذیرید؟

یا به خاطر قد خیلی کوتاه یا خیلی بلند، خیلی لاغر بودن یا چاقی بیش از حد، ارزشمندی خود را از دست داده اید؟

آیا نکات منفی وجودتان شما را به خود انکاری وا می دارد؟ و با یا خود پذیری و عشق ورزیدن به خودتان، سعی در حفظ حس ارزشمندی تان دارید؟

احساس خودارزشمندی کلید رسیدن به موفقیت در زندگی است و اگر نتوانید خودتان را همان طوری که هستید بپذیرید، هرگز به ارزشمندی نمی رسید!

شما در دوره رسیدن به ارزشمندی می آموزید که چگونه خودتان را همانگونه که هستید، پذیرفته و به ارزش درونی خود پی ببرید.

در این مقاله باهم درباره خودپذیری بیشتر می آموزیم. پس با ما همراه باشید.

آنچه در این مقاله می خوانید:

خودپذیری یا پذیرش خود چیست؟

در ساده ترین تعریف، خود پذیری یعنی اینکه شما خودتان را به‌صورت کامل و همان طور که هستید، بپذیرید.
خود پذیری یعنی اینکه شما هم پذیرای نکات مثبت وجود خود باشید و هم پذیرای نکات منفی وجودتان.
بنابراین خود پذیری فرایندی است که انسان را به سوی پذیرش افکار و احساسات، بدون انکار یا طفره رفتن، متمایل می کند.
فقدان خود پذیری باعث می‌شود که تمایلی به پذیرش افکار و احساسات خود نداشته باشید و در نتیجه آن به خود انکاری روی آورید.

بنابراین مفهوم درست خود پذیری این است که به جای انکار، انتخاب، نادیده انگاشتن یا سرکوب کردن آن چیزهایی که در وجود خودتان نمی پسندید، صادقانه آن حقایق را در مورد خود بپذیرید.
خود پذیری به معنای آنکه شما نمی توانید چیزهایی را که در وجود خودتان دوست ندارید، تغییر دهید، نیست!
بلکه اتفاقاً اولین قدم برای تنها روشی است که شما می توانید چیزهایی را که نمی پسندید تغییر داده و بهبود بخشید.

آیا می دانید چرا در دنیای امروز خودپذیری این قدر سخت شده؟ ویدیوی زیر را ببینید تا علت را بفهمید

احساسات خود را بپذیرید

درست است که خود پذیری شما را به سوی لمس و پذیرش احساسات سوق می‌دهد، اما این به معنای اینکه احساسات بر امور حکمفرما و تفکر منطقی ناتوان شود، نیست.
به عنوان مثال، فرض کنید شما امروز حوصله کار کردن را ندارید اما می‌دانید که مجبورید سر کار بروید، چرا که در حال تکمیل یک پروژه مهم هستید.

فردی که مهارت خود پذیری ندارد، در اینگونه مواقع به طور خودکار سعی بر تکذیب یا سرکوب احساساتش دارد.
چرا که نمی‌داند چطور می‌توان واقعیت و احساسات را همزمان در نظر گرفت.
تداوم این نادیده گرفتن احساسات می‌تواند به صورت مشکلات روحی مانند نا‌امیدی، استرس، خستگی یا حتی عصبانیت نمود پیدا کند.

این قضیه به این دلیل اتفاق می افتد که به احساس حقیقی خود توجه نکرده و روز خود را با خودانکاری و نادیده گرفتن واقعیت آغاز می کنید.
در نتیجه شما نمی توانید رفتار مناسبی برای چاره اندیشی در این موقعیت، اتخاذ کنید.
چرا که در وجود خودتان تضاد وجود دارد و دچار علائم روحی اشاره شده در بالا هستید.

البته در موقعیت یاد شده، کسی که دارای مهارت خود پذیری است، می‌تواند اعتراف کند که حوصله کار کردن ندارد اما همزمان با پذیرش احساسات خود، پروژه کاری خود را نیز تکمیل می‌کند..
در نتیجه این‌گونه افراد روز خود را با ذهنی روشن آغاز کرده و روی کار خود تمرکز می‌کنند.
برخلاف افراد دیگر که ترجیح می‌دهند در مقابل احساسات خود با تکذیب یا سرکوب آن، مقاومت کنند.

به نظرتان شما در کدام سطح از خودپذیری قرار دارید؟ برای پاسخ به این سوال، ویدیوی زیر را تماشا کنید!

ویدیوهای آموزشی بیشتر درباره خودپذیری در دوره غیرحضوری رسیدن به ارزشمندی و اقتدار درونی

تمرین کنید، چه چیزی را باید بپذیرید

پذیرفتن هر آنچه تجربه کرده اید یا در حال تجربه آن هستید، یکی از اجزای اساسی خود پذیری است و حتی ممکن است نقش مهمی در تعیین میزان سلامتی شما در آینده داشته باشد.
بسیاری از پزشکان معتقدند، شمار زیادی از بیماری هایی که افراد به آن مبتلا می شوند، ناشی از احساساتی منفی است که در طول زندگی دچار شده اند اما آنها را بروز نداده اند.
مادامی که فردی قادر به پذیرش احساساتی مانند تنفر، عصبانیت و خشم نباشد و نتواند از طریق بخشیدن آنها به رهایی برسد، تأثیرات منفی بر زندگیش خواهند داشت.

در حقیقت، بیمارانی که به نظر درمان ناپذیر بوده اند، چگونه با پذیرفتن اشتباهات و ناراحتی های موجود در گذشته شان و بخشیدن آنها، شفا یافته اند.
هرچند این بخشش برای بسیاری از بیماران آسان نیست و لازمه اش شجاعتی است که بتوان از طریق آن با دردی که در سراسر زندگی سرکوب شده، مواجه شد.
در این مرحله است که بیماران واقعیت شرایط خود را اعتراف، تجربه و درک میکنند و توانایی رهاکردن انرژی منفی‌ که در زندگی باعث احساس بیماری در آنها شده را می یابند.
این مثال تنها یکی از سودمندی‌های قابل توجه خودپذیری است که در زندگی شما نمود پیدا می‌کند.

خود پذیری به معنای دوست داشتن نکات منفی تان نیست!

یکی از بزرگترین مفاهیم اشتباه که افراد در مورد خودپذیری به آن باور دارند این است که تصور می کنند خودپذیری یعنی هرچیزی را باید دوست داشته باشند و قادر به تغییر دادن هیچ چیز نخواهند بود. این باور نمی‌تواند برآمده از یک حقیقت باشد!

مهم است بدانیم، خود پذیری لزوماً به معنای دوست داشتن یا لذت بردن از همه آن چیزهایی که پذیرفته ایم، نیست!
بلکه به معنای پذیرش واقعیت صحیح یک موقعیت است. چه آن واقعیت برایمان خوشایند باشد، چه نباشد!
افرادی که خودشان را پذیرفته اند، درک میکنند که فرار از مشکلات، راه حل آن نیست.
اینگونه افراد همچنین درک میکنند که همزمان با پذیرش چیزهایی که دوست ندارند، می توانند آنها را تغییر داده یا بهبود بخشند.

هر خطایی، همیشه علتی دارد

خود پذیری باعث می‌شود شما احساس رحم و شفقت نسبت به‌خود پیدا کنید و دوست خود شوید.
این حالت بدین معنا نیست که اگر کاری انجام دادید که باعث شرمساری یا تأثر است، تلاش کنید کار اشتباه خود را درست جلوه دهید.
بلکه خود پذیری باعث می شود که رفتار خود را مورد بررسی قرارداده و در آن تجدید نظر کنید.
این عمل مستلزم آن است که چرایی انجام یک رفتار را درک کنید.
باید بفهمید چرا یک رفتار باعث احساس بد یا احساس خوشایند می شود و در چه زمانی کدام رفتار مناسب یا حتی ضروری است.
هرچند تقریبا امکان ندارد به چرایی رفتار کسی در وهله اول و بدون مشاهده انگیزه ها و علل درونی که به افراد اجازه انجام رفتاری را می دهد، پی ببریم.

هنگامی که در حال تمرین خود پذیری هستید، بسیار مهم است درک کنید، همیشه در بعضی از انواع موضوعات که بدترین رفتارها در آن نمود پیدا می‌کند، می‌توانید قبل از انجام آن رفتار نادرست، اشتباه بودن آن را احساس کنید.

بنابراین در مفهوم درست، خود‌ پذیری ناشی از رفتار اشتباه، درست انگاشتن یا بالعکس نیست.
بلکه خود پذیری یعنی درک موضوعات و نتایج رفتارهایی که از شما سر می زند.