تله رهاشدگی

فرض کنید یک نفر در دوران کودکی خود، در محیط ناامنی بزرگ شده است. در وجود چنین شخصی مرکز اما درونی شکل نگرفته است.
او برای به دست آوردن این امنیت به صورت عجولانه از رابطه ای به رابطه دیگر می رود. بدون اینکه متوجه دلیل این رفتار خود شود. او در روابط خود به دنبال امنیت عاطفی می گردد، چرا که از دوران کودکی، به لحاظ عاطفی امنیت درونی را تجربه نکرده است و دچار تله رهاشدگی است که یکی از مهم ترین و رایج ترین انواع تله های شخصیتی است.

رابطه فرد دارای تله رها شدگی

این فرد وقتی وارد یک رابطه می شود، بعد از گذشت مدتی، احساس مجهولی دارد که خودش هم دلیل آن را نمی داند. چون نتوانسته امنیت عاطفی را به دست آورد. بنابراین از این رابطه خارج می شود به سراغ رابطه جدیدی می‌رود تا بتواند این حس مجهول را از بین ببرد
او دوباره وارد رابطه دیگری می شود و بار دیگر همان حس را تجربه می کند زیرا بازهم امنیت درونی که می خواست را به دست نیاورده است. این ماجرا همچنان ادامه خواهد داشت و همواره یک خلاء درونی را احساس می کند. این خلا همان عدم وجود مرکز درونی می باشد.

گاهی اوقات این شخص بر عکس این ماجرا عمل می کند. یعنی از رابطه فرار می کند. مثلاً دچار  اعتیاد به کار می‌شود؛ شبانه روز کار می کند تا حتی زمای برای فکر کردن به ایجاد رابطه عاطفی، نداشته باشد. زیرا باعث می شود که احساس ناامنی را دوباره تجربه کند.

مثالی از شخصیت دارای تله رهاشدگی

مردی را فرض کنید که همه او را فردی بسیار موفق می پندارند؛ چون در شغلش بسیار موفق است یا تحصیلات خیلی عالی دارد اما همین شخص در درون خود نوعی خلاء احساس می‌کند و مبتلا به تله رهاشدگی است.

او برای پر کردن این خلأ، وارد یک رابطه عاطفی می‌شود. در ابتدای رابطه احساس می‌کند که طرف مقابلش همان نیمه گمشده او می باشد. ولی بعد از مدتی آن احساس شادمانی و لذت اولیه را از دست می دهد و رابطه را به پایان می رساند.
بار دیگر با شخصی وارد رابطه می‌شود و همان ماجرا دوباره تکرار می گردد. حتی خود او دلیل این که چرا اول رابطه عاشق و دلباخته طرف مقابلش است ولی بعد از مدتی از او دل می کند، را نمی داند!

او قصد دارد که خلأ درونی خود را با این روابط پر کند. ولی متوجه نیست که دلیل آن عدم امنیت درونی است و هیچ کس نمی تواند این خلأ را پر کند. او تا زمانی که نفهمد دلیل این احساس او واقعا چیست، دائم درگیر چنین روابطی می شود.

 تله های شخصیتی و تله محرومیت هیجانی

فرض کنید فردی در دوران کودکی خود طعم صمیمیت را نچشیده است. روابط عاطفی چنین شخصی در بزرگسالی روابط سطحی است و هر جا حس کند که رابطه عاطفی او دارد عمیق و صمیمی می شود،
چون چنین شخصی تا به حال الگوی صمیمیت را تجربه نکرده است، احساس بدی به او می دهد و هر چه سریعتر رابطه را ترک میکند و از برقراری روابط صمیمی فرار می کند.
چون دقیقا زمانی که صمیمیت بیشتر و بیشتر می شود، این فرد فشار خیلی بیشتری را از لحاظ روانی تحمل می‌کند، بدون اینکه حتی خودش هم متوجه بشود و به همین دلیل این موضوع هم باعث تعجب خودش میشود و هم طرف مقابل!
طرف مقابل می گوید: چه اتفاقی افتاد؟ ما که تازه داشتیم با هم صمیمی شدیم و یک رابطه گرم بین ما شکل می‌گرفت!