سوال و نظرات خودتون رو از طریق باکس دیدگاه در پایین با ما به اشتراک بذارید👇

• تنهایی وقتی خوبه انتخاب خودت باشه نه تحمیل شه بهت منه ۳۶ ساله تنهایی روقشنگ نمیدونم اجباره برام..

  پاسخ

• ادم ها وقتی به تو محتاجند سراغت می ایند حتی عزیزترین کسانت .اگر خوش باشند و بی نیاز اصلا با تو کار ندارند خدا کنه هیچ کس بیمار یا بی کس وغریب نباشد.

  پاسخ

  • خدا به همه سلامتی بده
    چون بدون اون دنیا هیچ ارزشی ندارد

  • واقعا❤️

• منم موافقم .عشق واقعی که تدرو درک کنه تنهاییتو درک کنه .نه یک عقده ای که برای کمبوداش باتو همراه بشه وتو رو حیاط خلوتش بکنه

  پاسخ

  • خدا به همه سلامتی بده
    چون بدون اون دنیا هیچ ارزشی ندارد

• تنهایی بهتر از یک انتخاب اشتباهه که آدمو از تنها بودن تنها تر کنه .

  پاسخ

  • موافقم

• تنهایی یک انتخابه.ممکنه یک انتخاب اشتباه تورو تنها کنه .این کاری بود که من با خودم کردم کسی رو انتخاب کردم که همه بخاطر اون از من دور شدن و منو تنها گزاشتن منم عرضه اینکه این انتخاب بدو از زندگیم بیرون بندازم ندارم .لطفن کمکم کنید

  پاسخ

  • منم

  • چرا فکر میکنی عرضه نداری تو فقط خوبی های طرف رو میبینی و مهرش از دلت بیرون نمیاد باید سعی کنی بدی هاشو ببینی تا بتونی از دلت بیرونش کنی یا منطقی با خودت صحبت کنی که یه رابطه بوده تموم شده رفته یه تجربه بود و من باید ازش درس عبرت بگیرم و دیگ تجربه اش نکنم

• تنهایی یک انتخابه.ممکنه یک انتخاب اشتباه تورو تنها کنه .این کاری بود که من با خودم کردم کسی رو انتخاب کردم که همه بخاطر اون از من دور شدن و منو تنها گزاشتن منم عرضه اینکه این انتخاب بدو از زندگیم بیرون بندازم ندارم .لطفن کمکم کنید

  پاسخ

  • بله موافقم

• تنهایی یک درد بده که درمون داره .ممکنه یک انتخاب اشتباه تورو تنها کنه .این کاری بود که من با خودم کردم کسی رو انتخاب کردم که همه بخاطر اون از من دور شدن و منو تنها گزاشتن منم عرضه اینکه این انتخاب بدو از زندگیم بیرون بندازم ندارم .لطفن کمکم کنید

  پاسخ

• کاش می شد با هم همه گی آشنا می شدیم

  پاسخ

  • ممنون بابت نظرتون🙏

• من ۸ماه هست همسرم رفته اقاهستم سر یه سری مشکلات گذاشت یهو رفت یعنی منو دور زد با برنامه ریزی از قبل من تو این مدت ۲۵کیلو لاغر شدم بخاطر این رفتارش بخاطر دور زدن من چون من خیلی براش گذاشتم ولی خب مثل هر ادمی عیب و خوبیها داشتم البته زن همسایه خواهرم مادر وپدرش بی تقصیر نبودن با مشورت نادرست که بهش داد به وضع رسیدم من سرکار میرم هم خونه داری مشکلی ندارم اولش خیلی سخت بود ولی الان عادت کردم (عادت به تنهایی سخته ولی سختر از اون از تنهایی در امدنه هستش)چون نمیتونی به کسی اعتماد کنی یعنی حاظری تنهایی بکشی باهمه خوبیها وبدیهاش ولی کسی وارد نشه تا اینجوری دخلتو بیاره

  پاسخ

  • ذات خانم از اول بد بوده
    ( ذات بد نیکو نگردد ….
    چون که بنیادش بد است)
    با احترام

• مجید:
  طلبی چون طفل
  دنیا را با تمام بزرگی و شکوهش، تنگ و نفس گیر می یابی و خود را در چنگال او اسیر می بینی. به خود که می نگری، می بینی گرچه در خاک، ریشه و ریشه هایی دوانده ای، ولی اینجایی نیستی؛ آخر خود را همشهری «من» احساس کرده ای و خود را جدای از او و اهل خاک نمی دانی. بدون او و دور از او بودن را با تمام وجود درمی یابی.
  دیگر چون مال از کف داده ای، به دنبال گم شده ات نمی گردی، بلکه احساس می کنی خودت گم شده ای. به جای صدا کردنش، دوست داری صدایش را بشنوی. دوست داری نامت را از زبان او بشنوی. دوست داری آن لحظه فرا رسد که او را ببینی، در حالی که آغوش به رویت گشوده و تو دوان دوان، خود را در آغوش او رها کنی و به اندازه یک عمر تنهایی ات بگریی و در این حال شیرین، خوش باشی.
  شاید حس غریبی به تو می گوید فریاد بزن: «مادر! مادر!» آری، مادر؛ آن نبض حیات، آن احساس شیرین، آن قلب تپنده، آن عشق زلال و آن نگاه مضطرب و همیشه منتظر.
  شاید کودکانی را دیده باشی که در غوغای کوچه و بازار و در زرق و برق های خیره کننده، دست از دامان مادر برداشته و به سوی میل خویش ره سپرده اند؛ عشق رسیدن به آنچه مسحورش شده اند، چنان هوش از سرشان می برد که امن ترین نقطه هستی، یعنی دامان مادر را رها می سازند و پی مطلوبی روانه می شوند.
  مغازه ای با اسباب بازی های فراوان و رنگ های خیره کننده چنان او را مشغول می سازد که ساعتی، مات و خیره، چشم به ویترین مغازه می دوزد و تنها خدا می داند که در اندیشه ها و خیال های کودکانه او چه می گذرد.
  سرانجام میل مالکیت این بازیچه ها به عشقِ داشتن تبدیل می شود و عطش داشتن، او را وامی دارد که از مادر بخواهد؛ شاید هم می خواهد مهربان ترین موجود عالم را با خود در این لذت شریک سازد.
  برای ثانیه هایی، دل از آن بازیچه ها می بُرد و به سوی مادر می نگرد، اما مادر نیست. به عقب برمی گردد، مادر را نمی بیند؛ به این سو و آن سو نگاه می کند؛ می چرخد. هیچ خبری نیست. به یک باره، هراسی تمام وجودش را فرا می گیرد؛ صدا به گریه بلند می کند و اشک هایش به سرعت جاری می شوند؛ و چه دلیلی برای گریه بهتر و موجه تر از اینکه مادر را نمی بیند، او آنجا نیست … .
  لحظاتی بعد نه از آن میل، نه از آن عطش و نه از آن عشق، هیچ اثری نمی بینی؛ آنچه می بینی، کودکی است با چشم هایی گریان و قدم هایی لرزان که هراسان به این سو و آن سو می دود و با گریه و زاری، مادر را صدا می زند. تو گویی در عالمی به این بزرگی، هیچ محبوب و معشوقی جز مادر ندارد.
  * * *
  آری، این حس غریب که در اوج تنهایی و غربت به تو دست می دهد، دور از واقعیت نیست؛ آن «من» حقیقی بسان مادر ماست و ما چون طفلانی ره گم کرده ایم که زرق و برق دنیا، ساعتی، دلمان را به خود مشغول کرده بود و اکنون دریافته ایم که دامان امن مادر و اصلمان را رها کرده ایم و به بازیچه هایی کودکانه دل مشغول شده ایم.
  و باز هم درد بی کسی و غربت! درد هجران و جدایی. غریبی چه دردناک است و چه غربتی غریبانه تر از اینکه آدمی از خویشتنِ خویش دور افتاده باشد.
  در ادبیات عرفانی ما گویی غربت و نغمه داغدار نی، دو همزاد جدا ناشدنی اند. در حالی که زانوان را بغل کرده و سر بر زانو گذاشته ای، صدای ناله نی با تو هم نوایی می کند:
  بشنو از نی چون حکایت می کند
  از جدایی ها شکایت می کند
  ز نیستان تا مرا ببریده اند
  از نفیرم، مرد و زن نالیده اند
  سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
  تا بگویم شرح درد اشتیاق
  هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
  باز جوید روزگار وصل خویش
  هرکه او از هم زبانی شد جدا
  بینوا شد گرچه دارد صد نوا۱
  آری، این «من» خسته از خویش و بی رمق، این «من» سرگردان و مضطرب، این «من» اسیر خاک و گرفتار دام های خاکی و این «من» آلوده شده زمان و مکان، بسان «نی»ای جدا شده از نیستان سرسبز و خرمی که زمانی در آن خوش بود، ناله سر می دهد و خواستار روزگار وصال خویش می شود.
  کاش این جدایی را پایانی بود. کاش این ناله ها به انجام می رسید. کاش دریای غم را کرانه ای بود. کاش می شد بار سفر بست و به دیار معشوق شتافت. کاش می شد بر خاک درش افتاد و به اندازه تمام تنهایی ها گریست. و آرام و بی صدا، با چشمانی مملو از اشک، با آن عزیز غایب به نجوا می نشینی:
  در دو چشم من نشین ای آن که از من، من تری
  تا قمر را وانمایم کز قمر روشن تری

  پاسخ

  • سپاس از شما

• سلام مقاله تون مفید بود اما به نظر من راهکارهایی که برای تنهایی ارائه دادید گاهی اوقات بصورت مسکن عمل میکنه و درمان نیس انسان چه زن چه مرد نیاز داره به درک شدن به داشتن عشق متقابل تو زندگی به پشت و تکیه گاه بودن و پشت و تکیه گاه شدن این نیاز ذاتی انسانه گاهی اوقات انسان با شنیدن جمله ی مثلا من همیشه کنارتم چنان لذتی میبره که هیچ کدوم از این کارایی که گفتید اون لذت رو نداره البته سوبرداشت نشه تمام کارهایی که گفتید مفید و کاربردیه اما بنظر من در طولانی مدت جواب نمیده موفق باشید

  پاسخ

  • ممنون از نظر ارزشمندتون

  • اینا وقت ادمو پر میکنه .دقیقاا
    .تنهایی معنیش یعنی اینکه ادمی نیست ک درکت کنه و باهاش ارتباط خوبی داشته باشی .کتاب خوندن و ببرون رفتن و…فقط وقت ادمو پر میکنه نه تنهایی رو .هعی

  • مرسی الهه جان بابت نظر ارزشمندت

• من به عنوان کسی که ده ساله تنهاست میگم تنهایی هیچ چیزش قشنگ نیست.نه تفریحش بهت میچسبه نه ارامشش.اطرافتم پرادم باشه بازم تنهایی.تنهاکسی که به دادت میرسه یه عشق واقعیه.تمام.امیدوارم همه ادمای تنهابه مراددلشون برسن.

  پاسخ

  • تا وقتی آدم نتونه از تنهایی با خودش لذت ببره بودن با دیگری ام براش لذتبخش نخواهد بود

  • عشق واقعی وجود ندارد . در این دنیا و بس….

• من یه نوجونم تو بچه گی فمیدم دوقلو بودم اما اون قل مرده💔💔بعدش مادرم هر بار باردار می شد سقط میشدن و من همیشه تو آرزو هام گفتم ای کاش یه داداش یا اجی داشتم 💔💔💔خانوادمم رابطه ی زیاد خوبی با فامیل نداشتن مادرم می گفت که مادرش که مادر بزرگ مادری منه بین بچه هاش فرق می ذاشته و به همین دلیل ماردم با مادرش و خواهراش کلا مشکل داشت💔💔 و پدرمم که رابطه خوبی داره خانواده ی کوچیکی داشت و طبقه دایین ما عمو هام( دو تا عمو دارم) و عمم و مادربزرگ پدریم هستند💔💔از بچه گی هم همش تو خونه زندانی بودم و هیچ دوستی نداشتم 💔💔💔
  تا اینکه وارد مدرسه شدم من انتظار داشتم دوستای زیادی پیدا کنم ولی در کمال نا باوری اصلا این طور نبود💔💔
  مدرسم که دولتی بود‌ معلماش همشون تا حد دیپلوم درس خونده بودن و همشون بچه های چاپلوس رو دوست داشتن 💔💔بچه ها هم همشون منو مسخره می کردن می گفتن خنگ(والا من درسم از همشون بهتر بود😐😐💔💔) خب منم هر کاری می کردم با هاشون دوست شم نشد که نشد😐😐
  خانوادمم که دلشون یه بچه آروم می خواست نه مثل من یه بچه ای که منظم تر از من باشه و…
  به خاطر همین تو خانواده هم رفتاری با هام میشد که فکر می کردم هچ کس دوستم نداره💔💔
  تا این که با فضای مجازی اشنا شدم(به لطف کرونا😐😐😐)و الان یه عالممممممه دوست دارم💖💖😀
  ولی نمی دونم چرا احساس بدی دارم آخه تو این مدت یع عالمه از درسام عقب موندم و تازه گی ها تصمیم گرفتم فضای مجازی رو رها کنم و یه باور دارم😀😀:
  خودت خودتو دوست داشته باش به هیچ کس دیگه احتیاج نداری😃😃

  و به طور عجیبی احساس تنهایی ندارم و احساس می کنم خیلی خوش بختم💖💖
  رابطمم باخاندوادم عالی شده و اونا دوستای منن😃😃💖💖💖💖

  پاسخ

• همه چیزو گفتید الا داشتن یک عشق تو زندگی.بنظر من داشتن یه عشق خوب تو زندگی آدم بهتر از دوچرخه سواری.تفریح.کتاب خواندن آخه تنها بودن چه کیفی داره من خودم الان ۵ساله که هیچ دوست و رفیقی ندارم.گردش و تفریح تنهایی چه لذتی داره آخه.

  پاسخ

  • منم موافقم 👏🏻👏🏻👏🏻

  • بسیار موافقم

  • سلام محمد عزیز
    بله کاملا درست میگید داشتن عشق تو زندگی خیلی باارزش و زیباست، فقط حواستون باشه، عشق و محبت از جنس دادن هست، ما باید چیزی داشته باشیم برای دادن در غیر این صورت بهترین انسانها هم توی زندگی ما قرار بگیرن، نمی تونیم از دوستی ها و رابطه هامون لذت ببریم.

  • واقعا حس تنهایی بد چیزیه . مخصوصا زنانی که ببینی کسی که دوستش داشتی رو دیگه نداری و اینکه چرا اون عشقت دیگه بهت رحم نمیکنه این آدم رو عذاب میده . و حتی حس کنی که در آینده خیلی تنها میشی و دوستی هم در حال باهات نیست ولی خب من خودم این رو قبول دارم که دنیا خیلی زود میگذره و باید این مسیر برات پیش بیاد و حتما قسمتتد این بوده از روزگار باید اینجوری بشه

  • سلام پدارم عزیز
    لطفا حتما حتما در پیچ لایوهای عشق های اشتباهی استاد رو مشاهده کنید، خیلی بهتون کمک میکنه.

  • باهاتون موافقم 👌